کمي که دشمنان نزديکتر شدند ، به ايمن و ابوواقد گفتند تا کاروان را نگه داشته ، شتران را خوابانده و زنان را از آنها پياده کنند وبه گوشه‏اي ببرند. و خود به جاده برگشته و به سوي مهاجمان روانه شدند . اينک در خم جاده، مهاجمان که به سرعت برق و باد مي‏شتافتند ، ایشان را ديدند که با شمشيري برکشيده از نيام و آهيخته، ايستاده و گويي منتظر ايشان است.

ضجنان محل درگیری امیرمؤمنان علیه السلام با دشمنان رسول خداست.

ضَجنان هرگز از یاد نمی برد که حضرت علی علیه السلام در زمان هجرت از مدینه به مکه به تنهایی از خاندان رسول خدا صلی الله علیه و آله دفاع کرد و خون پهلوان کفار را به زمین ریخت.

قطعا اینان که به مکه بازگردند داستان رشادت و پهلوانی مولا را برای مشرکان باز خواهند گفت و آتش کینه های دیرینه ی آنان را شعله ور خواهند کرد.

 ساخت اولين مسجد(مسجد قبا)

عمار ياسر اولين صحابه بزرگواري است که براي پيامبر و مسلمانان، مسجد ساخت. اکثر مفسرين و مورخين درباره عمل بزرگ و فخيم وي چنين نوشته‏ اند: «اول من بني مسجدا عمار بن ياسر». «اولين بنيانگزار و سازنده مسجد، عمار پسر ياسر است.» و کيفيت کار او نيز چنين بود که چون پيامبر به قبا وارد شد سايباني براي حضرتش ساخت تا زير آن نماز گزارد، مسلمانان را بپذيرد و استراحت کند... بر اين اساس سنگ هاي بسياري جمع کرد و ديواري بالا آورد و گفت: «مي‏خواهد سجده ‏گاه و نمازخانه ‏اي براي پيامبر بنا کند...»

با سلام:به درخواست دوستان تعدادی از عکس ها رو. البته با حجم کم گذاشتم که میتونید ببینید (لینک دانلود این مجموعه هم در ادامه مطلب است):

فاصله مکّه تا يثرب از راهي غير معمول طي شد. مطمئناً بايد دشواريهاي چندي براي  پيامبراکرم صلي الله عليه وآله بوجود آمده و ديرتر از زماني که براي سير طبيعي لازم بوده به قبا رسيده باشند. مَقدِسي نوشته است که از زمان خروج از مکه تا رسيدن به قبا پانزده روز به طول انجاميده است.[1] اما در بعضي تواريخ دوازده روز ذکر کرده اند.

 قبا منطقه ‏اي در فاصله 6 کيلومتري مرکز مدينه و در سمت جنوب آن قرار دارد.[2]

بايد توجه داشت که در آن زمان مدينه بصورت يک شهر متمرکز نبوده بلکه عبارت از

چند مرکز مسکوني براي طوايف مختلف عرب و يهود و يک منطقه نسبتاً وسيع بوده

است.[3] 

نکتۀ اوّل بيان ثقلين؛ يعني کتاب خدا و اهل بيت رسول خداست که عدم ضلالت و گمراهي را، رسول خدا مرهون به عمل و تمسک به هر دو آنها دانسته است. اين حديث از روايات متواتره است که متجاوز از سي هزار نفر از اصحاب پيغمبر اکرم صلي اللّه عليه و آله و سلّم آن را روايت نموده‏ اند و گذشته از علماي بزرگ شيعه و مصنفات معتبرۀ آنها، بيش از دويست نفر از بزرگان اهل سنت آن را با الفاظ مختلف روايت نموده و در متجاوز از پانصد کتاب از کتب معتبرۀ آنان آمده است.

آيةالله علامه ميرحامد حسين لکنهوي هندي نيشابوري رضوان الله عليه جلد دوازدهم «عبقات الانوار» را به بحث در پيرامون اين حديث اختصاص داده و آن را به دو جزء تقسيم کرده و جزء اوّل را اختصاص به بحث در سند حديث و جزء دوّم را اختصاص به بحث در دلات( دليل ها) آن داده است. و ميرزانجم ‏الدين شريف عسگري کتابي مستقل به نام «محمّد و علي عليهماالسلام و حديث الثقلين و حديث السفينة» از مصادر عامه، دربارۀ اين حديث و حديث سفينه تأليف نموده است ،و ما در آينده مفصلاً راجع به اين حديث بحث خواهيم نمود ان شاء الله تعالي.

حديث ثقلين

 در "بشاره المصطفي" از طريق عامه از رافع آزاد کردۀ ابوذر روايت کرده است که:« ديدم ابوذر را به حلقۀ در کعبه چسبيده و مي گفت: هر که مرا شناسد، شناسد، و هر که مرا نشناسد بشناسد، منم ابوذر غفاري شنيدم از رسول خدا صلي الله عليه وآله که؛ هر که مقاتله کند با من در دفعۀ اول و مقاتله کند با اهل بيت من در دفعۀ دوم، خدا محشور گرداند او را در دفعۀ سوم با دجال، به درستي که مثل اهل بيت من در ميان شما مثل کشتي نوح است که هر که در آن کشتي سوار شد، نجات يافت و هر که از آن تخلّف ورزيد، غرق شد، و مثل درگاه حطه بني اسرائيل است که هر که داخل آن درگاه شد نجات يافت و هر که داخل نشد هلاک شد. »و شيخ طوسي به طرق بسيار اين حديث را از ابوذر روايت کرده است، و در بعضي از روايات در آخرش اين زيادتي هست که حضرت در آخرش سه مرتبه فرمود:« آيا رسانيدم رسالت خدا را؟»

سيد ابن طاووس در طرائف از مسند احمدبن حنبل روايت کرده است از ابوسعيدخدري که؛ رسول خدا (صلي الله عليه وآله)  فرمود:« به درستي که در ميان شما دو چيز بزرگ گذاشته ام. مادامي که متمسک به آنها باشيد بعد از من هرگز گمراه نمي شويد، يکي از ديگري بزرگتر است و آن کتاب خداست و آن ريسماني است کشيده از آسمان به سوي زمين، و ديگري عترت من؛ اهل بيت منند، به درستي که ايشان از يکديگر جدا نمي شوند تا در حوض کوثر بر من وارد شوند.»

سيد از کتاب فضايل قرآن ابن ابي الدنيا روايت کرده است که؛ حضرت رسول (صلي الله عليه وآله)  فرمود که:

« منم فرط شما بر حوض کوثر، که پيش از شما وارد مي شوم که از براي شما مهيّا کنم، پس چون وارد شويد و مرا ملاقات کنيد، از ثقلين سؤال خواهم کرد که چگونه خلافت من در حق ايشان کرده ايد(بعد از من با ايشان چه کرديد).» پس نمي دانستيم که ثقلين چيست تا اينکه مردي از مهاجرين برخاست و گفت:« اي پيغمبر خدا! پدر و مادرم فداي تو باد! ثقلين کدامند؟» حضرت فرمود:« بزرگترين آنها کتاب خداست، يک طرف آن به دست خدا و طرف ديگر به دست شماست، پس چنگ زنيد در آن تا نلغزيد و گمراه نشويد، و کوچکتر آنها عترت منند ... پس مکشيد ايشان را و فريب مدهيد، ايشان را، به درستي که من سؤال کرده ام از خداوند صاحب لطف و احسان و دانا، پس عطا کرد مرا که هر دو با هم نزد من آيند در حوض کوثر مانند اين دو تا ،و اشاره کرد به انگشت شهادت و ميان، ياري کنندۀ اين دو ياري کنندۀ من است، و خوار کنندۀ اين دو خوار کنندۀ من است، و دشمن اين دو دشمن من است، و به درستي که هلاک نشدند امّتي پيش از شما مگر آن که عمل کردند به خواهش هاي نفساني خود و معاونت يکديگر کردند در ضرر پيغمبر خود و کشتند آنها را که امر به عدالت مي کردند در ميان ايشان .»

و همچنين صاحب طرائف از ثعلبي که از مفسران عامه است در تفسير آيه« و اعتصموا بحبل الله جميعا»به چندين سند روايت کرده است که رسول خدا (صلي الله عليه وآله) فرمود که:« ايها الناس! گذاشته ام در ميان شما دو امر بزرگ که خليفه و جانشين منند در ميان شما، اگر بگيريد و عمل کنيد و متابعت آنها را بکنيد، بعد از من هرگز گمراه نشويد، يکي بزرگتر است از ديگري که آن کتاب خداست ريسماني کشيده ميان زمين و آسمان، و عترت من که اهل بيت منند، از يکديگر جدا نمي شوند تا در حوض کوثر به نزد من آيند.»